Ο γιατρός Στέργιος Χ. αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του µετά την ήττα του Δηµοκρατικού Στρατού, το 1949, και, µε χιλιάδες άλλους πολιτικούς πρόσφυγες, να οδηγηθεί στην Τασκένδη του µακρινού Ουζµπεκιστάν. Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα –βαθιά απογοητευµένος από τη διάλυση των παλιών του ιδανικών, τον αλληλοσπαραγµό των συντρόφων του και την κοµµατική παρέµβαση στην προσωπική του ζωή, που θέτει σε κίνδυνο τη γυναίκα που αγαπάει «παράνοµα»–, θα αφήσει πίσω του για πάντα την «πατρίδα από βαµβάκι» και, µαζί, τον µοιραίο έρωτα που έζησε εκεί. Παίρνει µε την οικογένειά του το τρένο και ταξιδεύει, µέσω Μόσχας, για τα Σκόπια, µε στόχο να φτάσει σε απόσταση αναπνοής στην Ελλάδα της χούντας. Κατά τη διάρκεια της διαδροµής αυτής, ο Στέργιος Χ. θα ανακαλέσει τις πιο σηµαντικές στιγµές της ζωής του –που συνδέονται µε τραγικές πτυχές της ελληνικής ιστορίας– από τη δεκαετία του 1930 έως τη δικτατορία των συνταγµαταρχών.

Αθήνα, Οκτώβριος 1989. Ένα ανώνυµο τηλεφώνηµα πληροφορεί τον δηµοσιογράφο Δηµήτρη Κ. για την εν ψυχρώ εκτέλεση του εικοσιεπτάχρονου «Άτακτου» από αστυνοµικές δυνάµεις, πυροδοτώντας µια σειρά απρόβλεπτων και ανεξέλεγκτων καταστάσεων. Μέσα στο ιδιαίτερα ταραγµένο πολιτικό κλίµα της εποχής, η εκτέλεση του νεαρού αναρχικού ανατρέπει εκ θεµελίων τις βεβαιότητες τόσο του στενού του φίλου Δηµήτρη Κ. όσο και του µεγαλύτερου αδερφού του Τάσου, στελέχους της κοµµουνιστικής αριστεράς. Οι δύο άντρες, που έχουν µεγαλώσει από παιδιά µαζί, θα προσπαθήσουν να κατανοήσουν πότε και πώς ο Άτακτος πέρασε «στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού». Θα βρεθούν έτσι αντιµέτωποι µε το νεανικό παρελθόν τους, της «ηρωικής» προηγούµενης δεκαετίας. Μέσα σε ένα εύφλεκτο εικοσιτετράωρο, θα προβληµατιστούν για τη στάση τους απέναντι στην πορεία προς την αυτοκαταστροφή του Άτακτου: ο µεν Δηµήτρης Κ. βουτηγµένος στα προσωπικά του αδιέξοδα, ο δε Τάσος ταγµένος στο, υπεράνω όλων, κοµµατικό του καθήκον. Τελικά θα αναγκαστούν να αναµετρηθούν µε τις πεποιθήσεις τους, τις επιλογές τους, τα λάθη τους, τις ψευδαισθήσεις τους, τις ενοχές τους. Καθώς η πολιτική κατάσταση θα αγριεύει, και στους δυο θα αποµείνει η πικρή γεύση ενός επικείµενου fin de siècle, των διαψεύσεων και των απογοητεύσεων της γενιάς τους. Ένα µυθιστόρηµα-ρέκβιεµ για µια εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί.

Έλενα Χουζούρη 

Η Έλενα Χουζούρη εξέδωσε: Τις ποιητικές συλλογές: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ [Κέδρος 1981], Έρωτος Μάθος [Καστανιώτης 1983], Εάλω η Πόλις [Υάκινθος 1987], Η Συντέλεια του Χρόνου [Ρόπτρον 1990], Οι τρυφεροί άνδρες [Κέδρος 1993], Μποτίλια στον ουρανό [Ελληνικά Γράμματα 1999]. Το 2011 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της με τον γενικό τίτλο Οι τρυφεροί άνδρες και άλλα ποιήματα [Κέδρος]. Από το 2004 έως το 2021 κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα της: Σκοτεινός Βαρδάρης [εκδ. Κέδρος], υποψήφιο για το Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος [βραχεία λίστα] και υποψήφιο για το βραβείο BALKANIKA 2006, Πατρίδα από βαμβάκι [εκδ. Κέδρος], βραχεία λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ, Δύο φορές αθώα [εκδ. Κέδρος] υποψήφιο για το λογοτεχνικό βραβείο του περ. Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ και για το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, «Ό θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ» [Πατάκης] [ Βραβείο Πεζογραφίας του περιοδικού ΚΛΕΨΥΔΡΑ], «Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού»[Πατάκης]. ΄ Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, γαλλικά, σερβικά, βουλγαρικά, τουρκικά, ρουμανικά. Έχει εκδώσει τις μελέτες: «Η Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου» [ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ 2012], Η Στρατιωτική ζωή στην νεοελληνική λογοτεχνία 19ος-21ος αιώνας» [ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ 2019] και «Γιώργος Ιωάννου-Σαν σπόρος αγκαθιού» [Ηλέκτρα 2003]. Ως κριτικός της λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες καθώς και με περιοδικά βιβλίου και πολιτισμού, έντυπα και ηλεκτρονικά. Διετέλεσε σύμβουλος έκδοσης ξένης και ελληνικής λογοτεχνίας. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον τομέα πολιτισμού και βιβλίου στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο καθώς και στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Εταιρείας Συγγραφέων, στο Δ.Σ της οποίας έχει χρηματίσει Γεν. Γραμματέας [δις] και Αντιπρόεδρος [δις].