ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

πίσω από την επιφάνεια

Φίλες και φίλοι

Με χαρά σας ανακοινώνουμε την συνέχεια της Λέσχης Βιβλίου για μια ακόμα χρονια. Συντονιστής θα είναι ο

 Βαγγέλης Χατζηβασιλείου.

Ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά της Περιφέρειας. Από το 1985 μέχρι το 1991 δούλεψε ως κριτικός λογοτεχνίας στην εφημερίδα "Αυγή", ενώ συνεργάστηκε και με τις εφημερίδες "Πρώτη" και "Καθημερινή". Στη συνέχεια, εργάστηκε για μία εικοσαετία στην "Ελευθεροτυπία", ενώ μεταξύ 1998 και 2009 υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του ενθέτου "Βιβλιοθήκη". Από το 2005 μέχρι το 2011 ήταν υπεύθυνος, μαζί με την Κατερίνα Σχινά, της τηλεοπτικής εκπομπής "Βιβλία στο κουτί", για λογαριασμό της ΕΤ1. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το "Βήμα της Κυριακής" και εργάζεται στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ως συντάκτης βιβλίου. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού "Ο αναγνώστης" (https://www.oanagnostis.gr/° και συνεργάζεται με τη μηνιαία επιθεώρηση "Books’ Journal". Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και κριτικές μελέτες σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους και έχει επιμεληθεί λογοτεχνικές ανθολογίες. Μελέτες: "Μίλτος Σαχτούρης: Η παράκαμψη του υπερρεαλισμού" (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1992) και "Οδόσημα: Στοιχεία προσανατολισμού στο τοπίο της νεοελληνικής λογοτεχνίας" (εκδ. Καστανιώτη, 1999). Ανθολογίες: "Σύγχρονοι έλληνες πεζογράφοι, 1974-1990" (μαζί με την Ελισάβετ Κοτζιά, εκδ. Πατάκη, 1995) και "Ανθολογία της ελληνικής ποίησης: 20ός αιώνας" (μαζί με τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου, τέσσερις τόμοι, εκδ. Κότινος, 2007-2013). Έχει διδάξει κριτική λογοτεχνίας στο Εργαστήρι Βιβλίου του ΕΚΕΒΙ, και έχει διατελέσει μέλος της συντακτικής ομάδας του αγγλόφωνου περιοδικού "Ithaca", που εκδιδόταν από το ΕΚΕΒΙ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

ΠΕΜΠΤΗΤ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

ΕΚΤΗ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025

 Χαν Γκανγκ γεννήθηκε το 1970 στη ΓκουάνγκΤζου της Νότιας Κορέας και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στη Σεούλ. Σπούδασε Κορεατική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο ΓιόνΣε. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1993 με πέντε ποιήματα. Την επόμενη χρονιά κέρδισε τον διαγωνισμό της εφημερίδας Σεούλ Σίνμουν για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς με την ιστορία της «Ερυθρή άγκυρα». Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων Γιόσου κυκλοφόρησε το 1995. Το μυθιστόρημα Η χορτοφάγος (2007) χάρισε στην ίδια την παγκόσμια αναγνώριση, καθώς η αγγλική του μετάφραση (2015) τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Booker 2016. Έχει εκδώσει επίσης τις συλλογές διηγημάτων Τα φρούτα της γυναίκας μου (2000) και Η σαλαμάνδρα της φωτιάς (2012), καθώς και τα μυθιστορήματα Μαύρο ελάφι (1998), Τα κρύα σου χέρια (2002), Φυσάει αέρας, πήγαινε (2010), Μάθημα ελληνικών (2011), Ανθρώπινες πράξεις (2014), Το λευκό βιβλίο (2016) και Δεν ξεχνώ (2021). Ζει στη νοτιοκορεατική πρωτεύουσα και είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ινστιτούτου Τεχνών της πόλης.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ

Ήταν χειμώνας και εκείνη ακόμη νεαρή όταν έχασε για πρώτη φορά την ικανότητα της ομιλίας της. Χωρίς καμία ένδειξη, χωρίς συγκεκριμένη αιτία. Αυτό που την έκανε να αρχίσει και πάλι να μιλά ήταν μια λέξη από μια άλλη, ξένη γλώσσα, τη γαλλική. Η ίδια γυναίκα, η οποία κατόπιν χώρισε, στερήθηκε την επιμέλεια του παιδιού της και έχασε ξανά την ομιλία της, αποφασίζει κάποια στιγμή να ασχοληθεί με τα αρχαία ελληνικά. Τότε λοιπόν συναντά έναν καθηγητή του οποίου η όραση φθίνει μέρα με τη μέρα. Εκείνος, έχοντας τα δικά του υπαρξιακά αδιέξοδα, ριζωμένα στο παρελθόν, παρατηρεί προσεκτικά την αμίλητη και αγέλαστη γυναίκα που φοιτά στην Ακαδημία, συγχρόνως όμως, παρά τη συμπόνια του, αισθάνεται τρόμο μπροστά στην αδιαπέραστη σιωπή της. Και μολονότι δεν το επιδιώκουν, ούτε καν το ελπίζουν, το εγκόσμιο θαύμα συντελείται. Δύο τραυματισμένοι άνθρωποι τα καταφέρνουν, τα καταφέρνουν μαζί, ξαναβρίσκουν την επιθυμία να επικοινωνήσουν και σταδιακά έρχονται όλο και πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Η Χαν Γκανγκ, η πιο διάσημη συγγραφέας της σημερινής Νότιας Κορέας, αφηγείται μοναδικά την ιδιαίτερη πορεία δύο πληγωμένων ψυχών προς το φως.

Η ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΣ

Η ΓιόνγκΧιε και ο σύζυγός της είναι δύο άνθρωποι του μέσου όρου. Εκείνος πηγαινοέρχεται δουλοπρεπώς στο γραφείο του, δεν διακατέχεται από καμία φιλοδοξία. Εκείνη δεν τη χαρακτηρίζει κανένα πάθος, είναι απλώς μια αφοσιωμένη νοικοκυρά. Η μονοτονία του γάμου τους ανατρέπεται όταν η ΓιόνγκΧιε αποφασίζει μια μέρα να μην ξαναφάει κρέας. Δεν δίνει εξηγήσεις. "Είδα ένα όνειρο", αυτό λέει μονάχα. Πρόκειται για μια μικρή ένδειξη ανεξαρτησίας, η οποία όμως μπορεί να θεωρηθεί ακραία και να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη σε μια χώρα όπως η Νότια Κορέα. Και δεν φτάνει αυτό. Η παθητική αντίσταση της ΓιόνγκΧιε, μια διαδικασία ιδιότυπης μεταμόρφωσης, ξεπερνά κάθε όριο γκροτέσκου. Ποτέ δεν φορούσε με ευχαρίστηση σουτιέν, αλλά τώρα αρχίζει να το κάνει και δημοσίως. Επιπλέον, ονειρεύεται να ζήσει σαν φυτό. Σύσσωμη η οικογένεια θα στραφεί τελικά εναντίον της. Η βραβευμένη Χορτοφάγος είναι μια ιστορία καφκικής σύλληψης που αναπτύσσεται σε τρεις πράξεις. Ένα μυθιστόρημα σαγηνευτικό και αλλόκοτο, βίαιο και αισθησιακό, με το οποίο η ΧανΓκανγκ, από τις δημοφιλέστερες λογοτεχνικές φωνές της Άπω Ανατολής, διερευνά την επιθυμία και την ντροπή, την καταπίεση και την εξουσία.

ΠΟΛ ΟΣΤΕΡ

Ο Paul Auster (1947-2024) γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσι από γονείς πολωνοεβραϊκής καταγωγής. Απόφοιτος του πανεπιστηµίου Κολούµπια, µετά τις σπουδές του έζησε για ένα διάστηµα στη Γαλλία.

Το πρώτο του πεζογραφικό βιβλίο ήταν το αυτοβιογραφικό δοκίµιο Η επινόηση της μοναξιάς (1982). Ακολούθησε η Τριλογία της Νέας Υόρκης: Γυάλινη πόλη (1985), Φαντάσµατα (1986) και Το κλειδωµένο δωµάτιο (1986), µεταµοντέρνες παραλλαγές της ιστορίας µυστηρίου που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σηµαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς. Έκτοτε έγραψε πλήθος πεζογραφικών έργων µεταξύ των οποίων τα µυθιστορήµατα: Mr. Vertigo, Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων, Σάνσετ Παρκ, Αόρατος, 4 3 2 1.

Είχε ασχοληθεί µε τον κινηµατογράφο τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως σεναριογράφος. Ζούσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Ήταν µέλος της Αµερικανικής Ακαδηµίας Τεχνών και Γραµµάτων.

Φλεγόμενο αγόρι

Ο Αμερικανός συγγραφέας Stephen Crane, αυτό το φλεγόμενο αγόρι, στη σύντομη μα όλο ένταση ζωή του, έγραψε ένα αριστούργημα, Το κόκκινο σήμα του θάρρους, καθώς και άλλα μυθιστορήματα, διηγήματα αλλά και ανταποκρίσεις από το μέτωπο δύο πολέμων. Πέθανε από φυματίωση σε ηλικία μόλις 28 ετών.

Ένας άλλος Αμερικανός συγγραφέας, ο Paul Auster, καταβυθίζεται στις πολλαπλές μορφές του μεγαλείου του Crane και μας αφηγείται την ταραχώδη και δραματική ζωή του. Από τη συντριπτική φτώχεια του ως νεοφερμένου στο Μανχάταν κατά τη διάρκεια της χειρότερης οικονομικής κρίσης στην ιστορία της χώρας, στη διεθνή φήμη στα είκοσι πέντε του χρόνια, που την ακολούθησε μια διαμάχη με το Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης για την άδικη σύλληψη μιας πόρνης, ένα ναυάγιο στα ανοιχτά των ακτών της Φλόριντας που παραλίγο να τον οδηγήσει στον θάνατο, ένας γάμος με την ιδιοκτήτρια του πιο γνωστού οίκου ανοχής του Τζάκσονβιλ, μια θητεία ως ανταποκριτής κατά τη διάρκεια του Ισπανοαμερικανικού Πολέμου στην Κούβα, και η αποστολή του στην Ελλάδα για να καλύψει ως πολεμικός ανταποκριτής τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Και τέλος, τα χρόνια στην Αγγλία, όπου ο Joseph Conrad γίνεται ο πιο στενός του φίλος και ο Henry James θρηνεί για τον πρόωρο θάνατό του.

Ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της εποχής μας διερευνά τη ζωή και το έργο ενός άλλου σπουδαίου συγγραφέα. Ένα καθηλωτικό ανάγνωσμα για μια αλησμόνητη ζωή και μια σπάνια αναγνωστική εμπειρία.

ΜΠΑΟΥΜΓΚΑΡΤΝΕΡ

Το κύκνειο άσμα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, όπου μέσα από το πορτρέτο του Μπαουμγκάρτνερ, ενός 71χρονου άντρα που μετά τον θάνατο της γυναίκας του αναπολεί τη ζωή του και την ιστορία του, ο Auster καταφέρνει να απαθανατίσει με οξυδέρκεια, στοχαστικότητα και συμπόνια ολόκληρες ζωές.

Η ζωή του Σάι Μπαουμγκάρτνερ έχει καθοριστεί από τη βαθιά, διαρκή αγάπη του για τη γυναίκα του, την Άννα, που σκοτώθηκε σε ένα ατύχημα πριν από εννιά χρόνια. Τώρα, στα εβδομήντα ένα του χρόνια, ο Μπαουμγκάρτνερ συνεχίζει να παλεύει για να ζήσει χωρίς εκείνη, και το μυθιστόρημα ξετυλίγεται μέσα από τις μνήμες και τις ιστορίες που αναδύονται, πηγαίνοντάς μας πίσω στο 1968, τη χρονιά που γνωρίστηκαν ο Σάι και η Άννα, άφραγκοι φοιτητές στη Νέα Υόρκη, πίσω στην παθιασμένη τους σχέση που κράτησε σαράντα χρόνια, και ξανά πίσω στα νεανικά χρόνια του Μπαουμγκάρτνερ, στο Νιούαρκ και τον πολωνικής καταγωγής πατέρα του, έμπορο παπουτσιών και αποτυχημένο επαναστάτη.

Γεμάτο συμπόνια, οξυδέρκεια και τη διεισδυτική ματιά του Paul Auster που ξέρει να εντοπίζει την ομορφιά στις πιο εφήμερες και μικρές στιγμές της καθημερινής ζωής, το μυθιστόρημα θέτει το ερώτημα: Γιατί θυμόμαστε για πάντα κάποια πράγματα ενώ άλλα τα ξεχνάμε; Σε ένα από τα πιο λαμπρά έργα του ο Paul Auster απαθανατίζει ολόκληρες ζωές.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΡΜΑΠΑΔΩΝΗΣ

συναντηση με τον συγγραφέα

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1953 και σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε σε εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, έγραψε σενάρια για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και το σενάριο για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Όλα είναι δρόμος" σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη. Διεύθυνε την εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" και τα περιοδικά "Θ-97" (Βραβείο Ιπεκτσί), "Τάμαριξ" και "Χίλια Δέντρα". Διετέλεσε διευθυντής του καλλιτεχνικού περιοδικού "Πανσέληνος" της "Κυριακάτικης Mακεδoνίας" που τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό βραβείο European Newspaperdesign Awards 2000. Η συλλογή διηγημάτων του "Η Στενωπός των υφασμάτων" τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος το 1993. Συνεργάστηκε επί δύο χρόνια με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία". Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση. Το 2012 έλαβε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών "Πέτρος Χάρης" για το βιβλίο του "Περιπολών περί πολλών τυρβάζω" (Εκδόσεις Πατάκη). 

Περιπολών περί πολλών τυρβάζω

Είκοσι έξι διηγήματα που εκπτερώθηκαν την τελευταία τριετία. Ιστορίες αντλημένες από τις διαρκείς ένδον και έξω περιπολίες. Περιπέτειες εμπνευσμένες από τη γενέθλια πόλη και από άλλους τόπους, ελληνικούς, μεταπλασμένες κατά βούληση στο δικό τους, πια, αυτόνομο επέκεινα. Νομίσματα της βρύσης. Εκφωλεύσεις πτηνών. Καταστάσεις της δικής μου ζωής, φίλων, γνωστών και αγνώστων, άλλες που τράφηκαν στις όχθες της φαντασίας ή συμπληρώθηκαν απ' αυτήν κι άλλες που τις ακεραίωσε η ίδια, η σχεδόν υπαρκτή πραγματικότητα. Καημός μες στην καρδούλα μου. Μια προσπάθεια να ορίσω το "ψιλοβρέχει". Σκοτεινός λυρισμός αλλά και ευθυμία και τρέλα και το αναπάντεχο που καραδοκεί πίσω απ' τους θάμνους ως Βιετκόνγκ. Το απίστευτο που είναι πιο οικείο απ' το καθημερινό - έτσι συμβαίνει πάντα, άλλωστε. Θραύσματα από τη σύγχρονη παράνοια αλλά και από την παιδική και την εφηβική ηλικία, σκηνές και άνθρωποι που δεν πέθαναν ποτέ γιατί σημάδεψαν τα πράγματα με πράξεις μοναδικές, κι επανέρχονται - σαν λαγοί που πετάγονται απ' τη δεκαετία του '60, ξαφνικά, τώρα, μπροστά στα φανάρια μου τη νύχτα. Και κοκαλώνω εγώ αντί γι' αυτούς.

Ξαναφτιάχνω ένα Καραμπουρνάκι χωρίς αθωότητα, με την ελπίδα τώρα, λέω, να φαίνεται πιο αθώο και λαμπερό, λόγω της αδαμαντίνης των λέξεων. Ίσως.

Αδικολυμαίνομαι το τώρα και τη μνήμη, που είναι, έτσι κι αλλιώς, αναξιόπιστο όργανο. Συμβαίνει: έρχονται τα αύρια να διώξουν τα σήμερα. Στην ουσία πρόκειται για την αγωνία να πάμε σ' έναν

βαθύτερο οίστρο. Σε νέες παθήσεις φωνηέντων.

Τι μεσολάβησε; Πώς θ' αντέξουμε; Δεν ξέρω.

Είκοσι έξι νέα διηγήματα. Ίσως θέλοντας, κατά βάση, να πετάξω δροσερά καρπούζια στον Κάτω Κόσμο.

Φάλτσα κεφαλής

Μήνες έψαχνα τίτλο γι’ αυτά τα διηγήματα. Είχα βρει καμιά δεκαριά, όμως κανένας δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Μια μέρα πήγα να βάψω το αυτοκίνητο – ο βαφέας ήταν ένας Ρωσοπόντιος που μιλούσε σπαστά ελληνικά. Μου είπε πως θα χρειαστεί μια βδομάδα να κρατήσει το όχημα για να κάνει τη βαφή. Και συμπλήρωσε γενναιόδωρα: «Θα σου δώσω αυτό το “Seicento” [ένα «FIAT» παλιατζούρα τριακονταετίας] να κυκλοφορείς, να κάνεις τη δουλειά σου μέχρι να τελειώσω». «Και πόσο το πήρες αυτό το “Seicento”;» τον ρωτώ. «Πεντακόσια ευρώ μεταχειρισμένο», μου απαντάει, «αλλά έριξα άλλο ένα χιλιάρικο και του άλλαξα μπουζί, σασμάν, τα πάντα, μέχρι και φάλτσα κεφαλής». Μόλις άκουσα τι είπε, σκέφτομαι: «Αμάν, βρήκα τίτλο». Ο άνθρωπος ήθελε να πει «φλάντζα κεφαλής», όμως λόγω του ότι δεν ήξερε καλά ελληνικά, έκανε το λάθος (που είναι και το σωστό) λέγοντας: «Φάλτσα κεφαλής».

Η Σουμέλα Παπαδοπούλου προτείνει

τον Θολό βυθό και τα Διπλωμένα φτερά του ΓΙΑΝΝΗ ΑΤΖΑΚΑτα Σακιά της Ιωάννας Καρυστιάννη και το Άθος ο δασονόμος της Μαρίας Στεφανοπούλου.

ΛΕΣΧΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

1. ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 21 0ΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

2. ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

3. ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Κάθε συνάντηση θα είναι αφιερωμένη σε ένα συγγραφέα και θα συζητάμε δύο βιβλία του.

• Η πρώτη συνάντηση θα είναι αφιερωμένη στον Τζ. Μ. Κούτσι

  • Ο Πολωνός. Μετάφραση Χριστίνα Σωτηροπούλου, Διόπτρα 2023

  • Ατίμωση. Μετάφραση Χριστίνα Σωτηροπούλου, Διόπτρα 2024

• Η δεύτερη συνάντηση θα είναι αφιερωμένη στην στην Έλενα Χουζούρη 

  • Πατρίδα από βαμβάκι, Πατάκης 2024

  • Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού (μια παλιά ιστορία), Πατάκης 2021

• Η τρίτη συνάντηση  Όλγα Τοκάρτσουκ 

  • Οδήγησε το αλέτρι πάνω από τα οστά των νεκρών. Μετάφραση Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Καστανιώτης 2022

  • Πλάνητες. Μετάφραση Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Καστανιώτης, 2022.

Λεπτομέρειες θα σας στείλω με τις προσκλήσεις. Σας στέλνω τώρα μερικές πληροφορίες.

Τζ. Μ. Κούτσι

Ο Τζον Μάξγουελ Κούτσι γεννήθηκε το 1940 στο Κέιπ Τάουν. Σπούδασε στη Νότιο Αφρική και στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε ως καθηγητής πανεπιστημίου ως το 1983. Το 1984 εκλέχτηκε καθηγητής αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν. Το 2002 μετακόμισε στην Αυστραλία, όπου και διαμένει. Η καριέρα του ως συγγραφέα ξεκίνησε το 1974. Έχει γράψει τα βιβλία: "Dusklands" (ελλ. μτφρ. "Σκοτεινές χώρες", 1974), "Στην καρδιά της χώρας" (1977), "Περιμένοντας τους βαρβάρους" (1980, Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Νότιας Αφρικής, βραβεία James Tait Black και Geoffrey Faber), "Βίος και Πολιτεία του Μάικλ Κ." (1983, βραβείο Booker, βραβείο Femina και Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας), "Foe" (ελλ. μτφρ. "Μια γυναίκα στο νησί του Ροβινσώνα", 1986), "Τα χρόνια του σιδήρου" (1990, βραβείο της Sunday Express για το Βιβλίο της Χρονιάς), "Ο άρχοντας της Πετρούπολης" (1994, Διεθνές Βραβείο Μυθοπλασίας των Irish Times), "Ατίμωση" (1999, βραβείο Booker και Commonwealth writers'), "Ελίζαμπεθ Κοστέλο" (2003), "Slow man" (ελλ. μτφρ. "Ένας αργός άνθρωπος", 2005), τα αυτοβιογραφικά αφηγήματα "Σκηνές απ' τη ζωή ενός παιδιού" (1997, υποψήφιο για το National Book Critics Circle Award) και "Σκηνές απ' τη ζωή ενός νέου", καθώς και δοκίμια λογοτεχνικού περιεχομένου. Ο Τζ. Μ. Κούτσι ήταν ο πρώτος συγγραφέας που είχε την τιμή να του απονεμηθεί δύο φορές το βραβείο Booker. Το 2003 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Έχει επίσης τιμηθεί με το βραβείο της Κοινοπολιτείας, το Prix Etranger Femina και έχει λάβει τρεις φορές την υψηλότερη τιμητική διάκριση στη χώρα του.

Έλενα Χουζούρη 

Η Έλενα Χουζούρη εξέδωσε: Τις ποιητικές συλλογές: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ [Κέδρος 1981], Έρωτος Μάθος [Καστανιώτης 1983], Εάλω η Πόλις [Υάκινθος 1987], Η Συντέλεια του Χρόνου [Ρόπτρον 1990], Οι τρυφεροί άνδρες [Κέδρος 1993], Μποτίλια στον ουρανό [Ελληνικά Γράμματα 1999]. Το 2011 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της με τον γενικό τίτλο Οι τρυφεροί άνδρες και άλλα ποιήματα [Κέδρος]. Από το 2004 έως το 2021 κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα της: Σκοτεινός Βαρδάρης [εκδ. Κέδρος], υποψήφιο για το Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος [βραχεία λίστα] και υποψήφιο για το βραβείο BALKANIKA 2006, Πατρίδα από βαμβάκι [εκδ. Κέδρος], βραχεία λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ, Δύο φορές αθώα [εκδ. Κέδρος] υποψήφιο για το λογοτεχνικό βραβείο του περ. Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ και για το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, «Ό θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ» [Πατάκης] [ Βραβείο Πεζογραφίας του περιοδικού ΚΛΕΨΥΔΡΑ], «Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού»[Πατάκης]. ΄ Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, γαλλικά, σερβικά, βουλγαρικά, τουρκικά, ρουμανικά. Έχει εκδώσει τις μελέτες: «Η Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου» [ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ 2012], Η Στρατιωτική ζωή στην νεοελληνική λογοτεχνία 19ος-21ος αιώνας» [ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ 2019] και «Γιώργος Ιωάννου-Σαν σπόρος αγκαθιού» [Ηλέκτρα 2003]. Ως κριτικός της λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες καθώς και με περιοδικά βιβλίου και πολιτισμού, έντυπα και ηλεκτρονικά. Διετέλεσε σύμβουλος έκδοσης ξένης και ελληνικής λογοτεχνίας. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον τομέα πολιτισμού και βιβλίου στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο καθώς και στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Εταιρείας Συγγραφέων, στο Δ.Σ της οποίας έχει χρηματίσει Γεν. Γραμματέας [δις] και Αντιπρόεδρος [δις].

Όλγα Τοκάρτσουκ 

Η Όλγκα Τοκάρτσουκ γεννήθηκε το 1962 στην πόλη Βρότσλαβ της Πολωνίας, όπου ζει ως σήμερα. Από το 1989, όταν δημοσίευσε την πρώτη της ποιητική συλλογή, παράλληλα με το κυρίως επάγγελμά της, της ψυχολόγου και ψυχοθεραπεύτριας, έχει αναδειχθεί σε μια από τις επιφανέστερες προσωπικότητες των σύγχρονων πολωνικών γραμμάτων. Έχει γράψει μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων. Έργα της έχουν αποτελέσει τη βάση για θεατρικά κείμενα και κινηματογραφικά σενάρια. Έχει τιμηθεί τέσσερις φορές με την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση της πατρίδας της, το Βραβείο Nike, και έχει λάβει πλήθος ευρωπαϊκών διακρίσεων. Η γραφή της συνδυάζει ιστορία και μυθοπλασία, αξιοποιεί αφηγηματικά στοιχεία της λαϊκής παράδοσης και αντανακλά την προσήλωσή της στον Καρλ Γιουνγκ. Ως ακτιβίστρια των Πρασίνων και αντεθνικίστρια, έγινε στόχος ακραίων στοιχείων με αφορμή το πολυσέλιδο μυθιστόρημα της, "Τα βιβλία του Ιακώβ" (2014). "Το Αρχέγονο και άλλοι καιροί" (πρωτότυπος τίλος: "Prawiek i inne czasy", αγγλικά: "Primeval and Other Times", 1996), ήταν το πρώτο βιβλίο της που μεταφράστηκε στα ελληνικά (εκδ. Καστανιώτη). H κυκλοφορία του μυθιστορήματός της, "Bieguni" (2007) στη Μ. Βρετανία (με τίτλο "Flights", σε μτφρ. Jennifer Croft, εκδ. Fitzcarraldo), οδήγησε στη διάκρισή της με το βραβείο Man Booker International Prize, το 2018. To 2019 της απονεμήθηκε ετεροχρονισμένα το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2018, "για την αφηγηματική της φαντασία που με εγκυκλοπαιδικό πάθος αναπαριστά τη διάσχιση των συνόρων ως τρόπο ζωής", σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας.

ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΜΠΟΥΡΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ.

Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε δημόσια διοίκηση και διοίκηση ξενοδοχειακών επιχειρήσεων στην Ελλάδα και την Αγγλία. Έχει γράψει μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και διηγήματα. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους διηγημάτων και ανθολογίες.

Το μυθιστόρημά της Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; τιμήθηκε με το βραβείο του περιοδικού (δε)κατα Athens Prize for Literature (2008) και κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα γαλλικά, αγγλικά και βουλγαρικά. Το 2013 η αγγλική εφημερίδα Guardian το κατέταξε στα καλύτερα βιβλία επιστημονικής φαντασίας της χρονιάς.

Το 2015 Η Κοιλάδα της Λάσπης, πρώτο μέρος της τριλογίας Ο Δράκος της Πρέσπας, τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και το βραβείο του περιοδικού Κλεψύδρα. Το 2017 της απονεμήθηκε τιμητική υποτροφία (Award of Excellence) από το υπουργείο Επιστήμης και Πολιτισμού της Βαυαρίας, συνοδευόμενη από φιλοξενία στη Villa Concordia, Bamberg (International House of Artists).

• Η τριλογία  Ο δράκος της Πρέσπας

  • Η κοιλάδα της λάσπης (πρώτο βιβλίο)

  • Κεχριμπαρένια έρημος (δεύτερο βιβλίο)

• Η μνήμη του πάγου (τρίτο βιβλίο)

και το 

• Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; 

CRANE STEPHEN, 1871-1900

Αμερικανός ποιητής, μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και δημοσιογράφος. Πολυγραφότατος, παρά τη σύντομη ζωή του, έγραψε ακολουθώντας την παράδοση του ρεαλισμού, το έργο του, ωστόσο, παρουσιάζει τα πρώτα ψήγματα νατουραλισμού και ιμπρεσιονισμού, εξ ου και η κριτική τον αναγνώρισε ως έναν από τους πλέον καινοτόμους συγγραφείς της γενιάς του. Σημαντικότερα πεζογραφικά έργα του θεωρούνται τα "Maggie: A girl of the streets" (Μάγκι: Ένα κορίτσι του δρόμου), "Open boat" (Βάρκα στο πέλαγος), "The Blue Hotel" (Το μπλε ξενοδοχείο), αλλά κυρίως το "Κόκκινο παράσημο ανδρείας" που θεωρείται και το αριστούργημά του. Δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής - μεταξύ άλλων κάλυψε τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, έγραψε μάλιστα και το μυθιστόρημα "Active service" με βάση τις εμπειρίες του στην Ελλάδα - ταξιδευτής, μποέμ και με ασθενική υγεία, ο Κρέιν θα εγκατασταθεί προς το τέλος της ζωής του στην Αγγλία όπου θα συνδεθεί φιλικά με τον Τζόζεφ Κόνραντ, τον Φορντ Μάντοξ Φορντ, τον Χ. Τζ. Γουέλς, τον Χένρι Τζέιμς και άλλους και θα πεθάνει εκεί στα είκοσι εννιά του μόλις χρόνια, αφήνοντας πίσω του ένα έργο μεγάλης στυλιστικής λεπτότητας και ψυχολογικού βάθους.

Το ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΑΝΔΡΕΙΑΣ 

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Murdoch, Iris, 1919-1999

Η Άιρις Μέρντοχ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1919 από γονείς Άγγλους και Ιρλανδούς. Πήγε σχολείο στο Μπρίστολ και σπούδασε κλασική φιλολογία στην Οξφόρδη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου εργάστηκε για την UNRRA στο Λονδίνο, το Βέλγιο και την Αυστρία. Κέρδισε μια υποτροφία φιλοσοφίας στο Καίμπριτζ και το 1948 επέστρεψε στην Οξφόρδη, όπου άρχισε να διδάσκει φιλοσοφία στο St. Anne's College. Το 1956 παντρεύτηκε τον καθηγητή και κριτικό λογοτεχνίας John Bayley, με τον οποίο έζησε ως τον θάνατό της τον Φεβρουάριο του 1999. Η μεγαλύτερη ίσως συγγραφέας της μεταπολεμικής αγγλικής λογοτεχνίας, άφησε πλουσιότατο έργο. Μετά την πρώτη εμφάνισή της στα γράμματα με το "Under the net" (1954), ακολούθησαν είκοσι έξι μυθιστορήματα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται τα: "A severed head" (1961), "A fairly honourable defeat" (1970), "The philosopher's pupil" (1980), "Ο πράσινος ιππότης" (1993) και "Το δίλημμα του Τζάκσον" (1995). Τιμήθηκε με το βραβείο James Tait Black Memorial το 1973 για τον "Μαύρο πρίγκηπα", με το βραβείο Whitbread το 1974 για το "The sacred and profane love machine" και με το βραβείο Booker το 1978 για το "Θάλασσα, θάλασσα". Στα φιλοσοφικά έργα της περιλαμβάνονται τα "Sartre: romantic rationalist", "Acastos: two platonic dialogues", "Metaphysics as a guide to morals" και "Εμπειριστές και μυστικιστές" (1997). Έγραψε αρκετά θεατρικά έργα, ανάμεσα στα οποία το "The Italian girl" και το "The black prince" (διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματός της). Το 1978 εκδόθηκε ο τόμος με ποιήματα "A year of birds". Η Άιρις Μέρντοχ τιμήθηκε με τους τίτλους CBE (1976) και DBE (1987) για την προσφορά της στα βρετανικά γράμματα, καθώς με το χρυσό βραβείο PEN για τη συνολική προσφορά της στη λογοτεχνία. Μετά το θάνατό της ο άντρας της John Bayley δημοσίευσε τα βιβλία "Iris: a memoir" και "Elegy for Iris" (που μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο, στην ταινία "Iris", από τον Richard Eyre), και ο φίλος της κριτικός λογοτεχνίας Peter J. Conradi, συγγραφέας της συλλογής δοκιμίων "Iris Murdoch: the Saint and the artist" (1986), εξέδοσε την πλήρη βιογραφία της με τίτλο "Iris Murdoch: A life" (2001).

• ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

• ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΙΧΤΥ

McCarthy, Cormac, 1933-2023

Ο Κόρμακ ΜακΚάρθυ (1933-2023) γεννήθηκε στο Τενεσί. Ήδη με το πρώτο του μυθιστόρημα, "The Orchard Keeper" (1955), κερδίζει το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του Ιδρύματος Φώκνερ. Με το πέμπτο μυθιστόρημά του, "Ματωμένος μεσημβρινός" (1985), που πολλοί θεωρούν το αριστούργημά του, θα γίνει διάσημος στον κόσμο. Ακολουθεί η λεγόμενη "Τριλογία των Συνόρων", με τα μυθιστορήματα "Όλα τα όμορφα άλογα" (μτφρ. Αλέκος Μπενρουμπής, 2000), "Το πέρασμα" (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, 2003) και "Πεδινές πολιτείες" (μτφρ. Αλέκος Μπενρουμπής, 2009). Μεγάλη επιτυχία γνωρίζουν και τα επόμενα βιβλία του, "Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους" (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, 2008) και "Ο δρόμος" (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, 2007), που έγιναν κινηματογραφικές ταινίες. Είχε βραβευτεί, μεταξύ άλλων, με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου, με το Βραβείο Κριτικών ΗΠΑ το 1992 ("Όλα τα όμορφα άλογα") και με το Πούλιτζερ λογοτεχνίας το 2007 ("Ο δρόμος").

• Ο ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ

Faulkner, William, 1897-1962

Ο Γουίλιαμ Φώκνερ γεννήθηκε -ως William Cuthbert Falkner- στο New Albany κοντά στην Οξφόρδη της Πολιτείας του Μισισιπή το 1897. Παρόλο που ο προπάππος του ήταν συνταγματάρχης και σπουδαία φυσιογνωμία του αμερικανικού Νότου, ο Φώκνερ δεν έγινε δεκτός στο στρατό όταν η Αμερική μπήκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγο αργότερα, κατάφερε να καταταγεί στην καναδική και, στη συνέχεια, στη βρετανική βασιλική αεροπορία, και μετά τον πόλεμο φοίτησε για ένα διάστημα στο Πανεπιστήμιο του Μισισιπή. Εγκατέλειψε τις σπουδές του -ήταν, εξάλλου, μετριότατος φοιτητής- και ασχολήθηκε με δουλειές του ποδαριού, ανάμεσά τους ένα βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη και μια μικρή εφημερίδα στη Νέα Ορλεάνη, όπου το 1924 ο φίλος του Φιλ Στόουν φρόντισε να εκδοθεί σε 1.000 αντίτυπα η συλλογή ποιημάτων του "The Marble Faun" ("Ο μαρμάρινος φαύνος"). Στη Νέα Ορλεάνη γνωρίστηκε με έναν κύκλο λογοτεχνών στον οποίο συμμετείχε ο Σέργουντ Άντερσον, που τον ενθάρρυνε να στραφεί στην πεζογραφία, κι έτσι γεννήθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Soldiers' Pay" ("Η πληρωμή του στρατιώτη"), που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Boni and Liveright το 1926. Το 1929 παντρεύτηκε κι έπιασε δουλειά, νυχτερινή βάρδια, στην τροφοδοσία ενός τοπικού ηλεκτρικού σταθμού. Εκείνο το διάστημα, μέσα σε έξι βδομάδες του καλοκαιριού, από τα μεσάνυχτα ως τις τέσσερις το πρωί, γεννήθηκε το "As I Lay Dying" ("Καθώς ψυχορραγώ"), που κυκλοφόρησε την αμέσως επόμενη χρονιά (1930). Ακολούθησε το "Sanctuary" ("Άδυτο", 1931) και κάποια σενάρια για το Χόλυγουντ (μεταξύ των οποίων το "Today we Live" του Χάουαρντ Χωκς, 1933, πάνω σ' ένα δικό του διήγημα, και αργότερα οι διασκευές του "Μεγάλου ύπνου" του Ρ. Τσάντλερ, στην ομότιτλη μεταφορά με πρωταγωνιστές τον Χ. Μπόγκαρτ και τη Λ. Μπακόλ, καθώς και του "Να έχεις και να μην έχεις" του Χέμινγουεϊ), μια και οι πωλήσεις των βιβλίων του ήταν ασήμαντες. Αν και αναγνωρισμένος συγγραφέας, ο Φώκνερ πέρασε βασανισμένη ζωή βυθισμένος στον αλκοολισμό και την κατάθλιψη. Στον κόσμο του, παρά την επικέντρωση στον αμερικανικό νότο, η αφήγηση προσλαμβάνει οικουμενική σημασία ως στάση απέναντι στο ανθρώπινο πεπρωμένο και σε προβλήματα όπως οι φυλετικές διακρίσεις. Στα σημαντικότερα έργα του, που συχνά χαρακτηρίζονται από πειραματική γραφή, επηρεασμένη από την ευρωπαϊκή πρωτοπορία, συγκαταλέγονται και τα μυθιστορήματα "Mosquitos" ("Κουνούπια"), 1927, "Sartoris" ("Σαρτόρις", με αρχικό τίτλο "Flags in the Dust"), 1929, "The Sound and the Fury" ("Η βουή και η μανία"), 1929, "Light in August" ("Φως τον Αύγουστο"), 1932, "Absalom, Absalom!" ("Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!"), 1936, "The Wild Palms" ("Άγρια Φοινικόδενδρα"), 1939, "The Hamlet" ("Το χωριουδάκι" -πρώτο μέρος της τριλογίας των Snope), 1940, "Requiem for a Nun" ("Ρέκβιεμ για μια μοναχή"), 1951, "The Town" ("Η πόλη"), 1957 και "The Mansion" ("Το Μέγαρο"), 1959 -δεύτερο και τρίτο μέρος της τριλογίας των Snope-, "The Reivers" ("Οι κλέφτες"), 1961, καθώς και περισσότερες από 80 συλλογές διηγημάτων. Το 1949 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1955 με το National Book Award και με το Pulitzer Prize for fiction (για το μυθιστόρημα "A Fable"), το 1962 με το Χρυσό Μετάλλιο Λογοτεχνίας της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων και -μετά θάνατον- για δεύτερη φορά με το Pulitzer Prize (για το μυθιστόρημα "The Reivers"). Το 1957 έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια ως συγγραφέας διαμονής (writer-in-residence). Στο ίδιο Πανεπιστήμιο δώρισε το 1961 το προσωπικό του αρχείο για τη δημιουργία του William Faulkner Foundation. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς στη Byhalia της Βιρτζίνια, το 1962, και τάφηκε στο κοιμητήριο της Οξφόρδης του Μισισιπή, Πολιτείας την οποία δεν εγκατέλειψε ποτέ στη ζωή του.

• ΑΒΕΣΑΛΩΜ ΑΒΕΣΑΛΩΜ

• Η ΒΟΗ ΚΑΙ Η ΜΑΝΙΑ

Balzac, Honoré de, 1799-1850

Ένας από τους θεμελιωτές του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας. Σπουδάζει νομικά, ύστερα από παρότρυνση της οικογένειάς του, και φιλοσοφία. Το 1819, αρνείται να ακολουθήσει το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, για να αφιερωθεί στη συγγραφή φιλοσοφικών δοκιμίων, μυθιστορημάτων και τραγωδιών. Σε όλα του πληθωρικός, τον χαρακτήριζε η ακατάβλητη εργατικότητα, το ακατάβλητο σθένος, όλα καθ' υπερβολή: το ίδιο ισχύει για την ερωτική ζωή του, τις καταχρήσεις, τις σπατάλες και τη μεγαλομανία του. Ζει πνιγμένος στα χρέη και δουλεύει όλο και περισσότερο και καταπιάνεται με όλο και περισσότερα για ν' απαλλαγεί απ' αυτά. Το 1822 γίνεται εραστής της κατά 20 χρόνια μεγαλύτερής του κυρία Ντε Μπερνύ. Εκείνη πρωτοδιαβάζει και καθαρογράφει τα έργα του. Θα πληρώσει κάθε εμπορικό του ναυάγιο: τυπογραφείο, βιβλιοπωλείο, έκδοση εφημερίδας, φυτείες ανανά, μετοχές σε σιδηροδρόμους. Συνάπτει παράλληλες ερωτικές σχέσεις, και το 1832 λαμβάνει το πρώτο γράμμα της "ξένης", της Εβελίνα Χάνσκα, κι αρχίζει φλογερή αλληλογραφία. Θα παντρευτούν το 1850, λίγους μήνες πριν από το θάνατό του. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια προσπάθειας, γράφοντας μυθιστορήματα της σειράς, για τις δημοφιλείς τότε επιφυλλίδες, χωρίς να υπογράφει καν, ωσότου αγγίξει την επιτυχία. Το 1833 συλλαμβάνει την ιδέα για το γιγαντιαίο εγχείρημά του την "Ανθρώπινη κωμωδία", όπου, ο Μπαλζάκ μιλάει για την "τεράστια έκταση ενός σχεδίου που αγκαλιάζει ταυτόχρονα την ιστορία και την κριτική της κοινωνίας, την ανάλυση των δεινών της και τη διερεύνηση των αρχών της", και συμπεριλαμβάνει μεγάλο μέρος του έργου, μεταξύ άλλων: "Η εξαδέλφη Μπέτυ", "Μπαρμπα-Γκοριό", "Ευγενία Γκραντέ", "Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ", "Ο εξάδελφος Πονς". Πεθαίνει το 1850 στο Παρίσι σε ηλικία μόλις 51 ετών.

• ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΔΕΡΜΑ

• ΕΥΓΕΝΙΑ ΓΚΡΑΝΤΕ

Vuillard, Éric

Ο Ερίκ Βυϊγιάρ γεννήθηκε το 1968 στη Λυών. Σπούδασε νομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία (με τον Ζακ Ντεριντά). Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και μυθιστορήματα και έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες.

Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με τα βραβεία Franz Hessel (για δύο βιβλία του, το Κονγκό και το La Bataille d’Occident), Alexandre-Vialatte (για το 14η Ιουλίου και για το σύνολο του έργου του), καθώς και με το Goncourt 2017 για την Ημερήσια διάταξη.

Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Ημερήσια διάταξη, Κονγκό και 14η Ιουλίου.

Ο Πόλεμος των φτωχών ήταν στη βραχεία λίστα υποψηφιοτήτων για το βραβείο International Booker.

• ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΗΣ ΕΞΟΔΟΣ

• ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗ

• *Joan Didion The year of magical Thinking ένα ειδος βιβλιογραφίας που έγραψε μετά τον θάνατο του συζύγου της και μια αυτοψία της Αμερικής

• *Karina Sainz Borgo La hija de la Española, στα γαλλικά la fille de l’espagnole (Gallimard) αλλά  δεν ξέρω  εάν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Νέα συγγραφέας από τη Βενεζουέλα περιγράφει την πολιτική και κοινωνική φθορά της χώρας της τα τελευταία χρόνια

• *Jon Kalman Stefansson καταπληκτικός Ισλανδός συγγραφέας με την τριλογία του. Νομίζω έχει μεταφραστεί το Παράδεισος και Κόλαση.

• *Zeruya Shalev η τιμή της αγάπης

• *Erri de Luca το αδύνατο - το βάρος της πεταλούδας - τα ψάρια δεν κλείνουν τα μάτια

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΠΙΣΤΗ

• Γκράχαμ Γκριν : Το τέλος μιας σχέσης, Οι θεατρίνοι

• Ουίλλιαμ Φώκνερ : Αβεσαλωμ Αβεσαλωμ

• Alice Munro

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΟΥΜΕΛΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

• Αστερισμός ζωτικών φαινομένων Antony Marra εκδ. Ίκαρος, σ. 488

• Ο τσάρος της αγάπης και της τέκνο Antony Marra εκδ. Ίκαρος, σ.372

• Με καταγωγή από την Μαριούπολη της Natascha Wodin, εκδ. Gutenberg, σ.432

• Μέρες θαυμαστής διαύγειας, APPELFELD AHARON, εκδ. Άγρα, σ. 304

• Το διαλυμένο σπίτι, KRUGER HORST, εκδ. Gutenberg, σ. 240

• Ο μάγος του Κρεμλίνου, EMPOLI GIULIANO. DA, εκδ Κέδρος, σ. 280

• Κίρκη, Madeline Miller, εκδ. Διόπτρα, σ.544

• Άλλες ζωές, Gurnah Abdulrazak εκδ. Ψυχογιός, σ.392

• Η πτήση του Ίκαρου, ταξιδεύοντας στην Ελλάδα του Εμφυλίου, Andrews Kevin, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ.350

Λίγα λόγια για τον πίνακα που διαλέξαμε για την ΛΕΣΧΗ αυτή την χρονιά 

"Νεαρή Γυναίκα που Διαβάζει" του Βερμέερ

1979.. Το αριστούργημά του, η "Νεαρή Γυναίκα που Διαβάζει" του Βερμέερ, μόλις πέρασε μπροστά από τις ακτίνες Χ. Και η τεχνολογία αποκαλύπτει τότε ένα καλά κρυμμένο μυστικό...

Αυτός ο πίνακας του Ολλανδού καλλιτέχνη, που δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα, είναι πραγματικά ένα μυστήριο. Παρουσιάζει μια νεαρή γυναίκα μόνη, απορροφημένη στην ανάγνωση μιας επιστολής. Είναι αδύνατο να γνωρίσουμε το περιεχόμενο αυτής της επιστολής! Ο Βερμέερ δεν φαίνεται να έχει αφήσει κανένα στοιχείο. Το ανοιχτό παράθυρο φωτίζει μόνο έναν τοίχο με ομοιόμορφο χρώμα.

Αλλά στην πραγματικότητα, μια έκπληξη βρίσκεται κάτω από το στρώμα χρώματος. Ένας πίνακας σε πλαίσιο διακοσμούσε το σπίτι της νεαρής γυναίκας. Απεικονίζει έναν στρουμπουλό Έρωτα, τον αρχαίο θεό του Έρωτα.

Μόνο που το 1979, πιστεύεται ότι ο ίδιος ο Βερμέερ το κάλυψε για να μην το ενσωματώσει στον πίνακα. Αφού εξετάστηκε με ακτίνες Χ, η "Νεαρή Γυναίκα που Διαβάζει" επιστρέφει λοιπόν στη θέση της στο μουσείο, αμετάβλητη.

Πρέπει να περιμένουμε μια νέα ανάλυση το 2017 για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Το στρώμα χρώματος που καλύπτει τον θεό έγινε μετά τον θάνατο του Βερμέερ. Ο Έρωτας βρισκόταν λοιπόν στον αρχικό πίνακα! Μόνο αργότερα κρύφτηκε, πιθανότατα για να πουληθεί πιο εύκολα το έργο...