ΟΜΑΔΑ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

Υπάρχει η σκέψη να δημιουργηθεί μια διαδικτυακή λέσχη για το βιβλίο. Η σκέψη ξεκίνησε από το γεγονός ότι πολλές φορές όταν τελειώνουμε ένα βιβλίο, θέλουμε να μοιραστούμε τις εντυπώσεις και τις σκέψεις που μας προκάλεσε αυτό το βιβλίο.

Η Ελισάβετ Κοτζιά που είναι βιβλιοκριτικός και έχει εκδώσει το εξαιρετικό βιβλίο «Ελληνική πεζογραφία 1974-2010» δέχτηκε να μας συντονίζει.

Το πώς θα δουλέψει αυτή η ομάδα θα θέλαμε να το συζητήσουμε με όσους ενδιαφέρονται την προσεχή Δευτέρα στις 20Η00 ώρα Ελλάδος. Ίσως να προταθούν και μερικά βιβλία για το καλοκαίρι.

Την συνάντηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε μέσω ΖΟΟΜ

ΟΜΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ is inviting you to a scheduled Zoom meeting.

Topic: ΛΕΣΧΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Time: May 30, 2022 08:00 PM Athens

Join Zoom Meeting

https://us02web.zoom.us/j/82552625766?pwd=K21udDRPRUJyTFIvbVFSQTVvYnliQT09

Meeting ID: 825 5262 5766

Passcode: 467187

ΙΡΛΑΝΔΙΑ: Ο ΓΑΛΑΤΑΣ της Anna Burns

Ένα μυθιστόρημα "μοναδικό" και "καθηλωτικό", όπως το χαρακτήρισε η επιτροπή που το επέλεξε πρόσφατα για το επίζηλο βραβείο Booker. Η ενηλικίωση ενός κοριτσιού σε μια συντηρητική κοινωνία και σε μια εποχή βίαιων πολιτικών ταραχών.

Στην ανώνυμη πόλη όπου οι δολοφονίες και οι βόμβες αποτελούν καθημερινότητα και η θρησκευτική και πολιτική ατζέντα ρυθμίζει τις ζωές των ανθρώπων, το να είσαι "ενδιαφέρουσα" μπορεί να αποδειχτεί πολύ επικίνδυνο. Η ανώνυμη "Μεσαία Αδελφή", η 18χρονη ηρωίδα του βιβλίου, ξεχωρίζει επειδή περπατά στους δρόμους της πόλης διαβάζοντας κλασικά μυθιστορήματα, επειδή μαθαίνει γαλλικά, επειδή επιλέγει τον "σχεδόν φίλο" της με τα δικά της κριτήρια και προσπαθεί να τον κρύψει από τη μητέρα της.

Όταν ο Γαλατάς, ο παντρεμένος αρχηγός μιας από τις τοπικές παρακρατικές οργανώσεις, στρέφει το βλέμμα του πάνω της, το κουτσομπολιό οργιάζει και η κοπέλα αίφνης γίνεται ιδιαίτερα "ενδιαφέρουσα", πράγμα που σημαίνει ότι αρχίζει να κινδυνεύει.

Μια ιστορία πολιτικής βίας και άγριας ενηλικίωσης σε μία κοινωνία όπου το κουτσομπολιό είναι καθημερινή πρακτική. Μια ιστορία που "δονείται με τις αγωνίες της εποχής μας", όπου "η λάθος πίστη ή ακόμα κι ένα ηλιοβασίλεμα μπορούν να αποδειχθούν κάτι ανατρεπτικό" (The Washington Post), από τη γεννημένη το 1962 στο Μπέλφαστ Άννα Μπερνς.

"Από την πρώτη κιόλας σελίδα", τονίζει ο πρόεδρος της επιτροπής του Man Booker που απένειμε ομόφωνα στον Γαλατά το διάσημο βραβείο, "οι λέξεις της ηρωίδας μάς τραβάνε στην καθημερινή βία του κόσμου της -απειλές θανάτου, άνθρωποι που δολοφονούνται από κρατικά τάγματα θανάτου- ενόσω εκείνη καλείται να ανταποκριθεί στην καθημερινή πραγματικότητα της ζωής της ως νεαρής γυναίκας".

ΙΣΠΑΝΙΑ; ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ 

του ΧΑΒΙΕΡ ΘΕΡΚΑΣ

Όταν κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών του εμφύλιου πολέμου της Ισπανίας τα δημοκρατικά στρατεύματα υποχωρούν προς τα γαλλικά σύνορα, παίρνοντας το δρόμο της εξορίας, κάποιος παίρνει την απόφαση να εκτελέσει μια ομάδα φρανκικών κρατουμένων.

Ανάμεσά τους είναι και ο Ραφαέλ Σάντσεθ Μάθας, ιδρυτής και ιδεολόγος της Φάλλαγας, ίσως ένας από τους άμεσους υπεύθυνους του εμφύλιου σπαραγμού. Ο Σάντσεθ Μάθας δεν καταφέρνει απλώς να γλιτώσει την ομαδική εκτέλεση, αλλά, όταν ψάχνουν να τον βρουν, ένας ανώνυμος πολιτοφύλακας τον σημαδεύει με το όπλο του και την τελευταία στιγμή τού χαρίζει τη ζωή. Το καλό του άστρο τού επιτρέπει να ζήσει στο δάσος, προστατευμένος από μερικούς χωρικούς της περιοχής, αν και πάντα θα θυμάται εκείνο τον πολιτοφύλακα με το παράξενο βλέμμα που δεν τον κατέδωσε.

Ο αφηγητής αυτής της παράξενης περιπέτειας από τον πόλεμο είναι ένας νεαρός δημοσιογράφος που προσπαθεί να ανασυνθέσει το ιστορικό πλαίσιο των γεγονότων και να ξεδιαλύνει το μυστικό των αινιγματικών πρωταγωνιστών του.

Οι Στρατιώτες της Σαλαμίνας είναι ένα εκδοτικό φαινόμενο σε παγκόσμια κλίμακα. Το βιβλίο αυτό, από ένα σχετικά άσημο συγγραφέα, απέσπασε το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το 2001 στην Ισπανία, έγινε το μπεστ σέλερ της δεκαετίας και χαιρετίστηκε ως η αποκάλυψη στα ισπανικά γράμματα. Σήμερα μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες με μεγάλη επιτυχία.

Όχι άδικα: Ο Θέρκας δημιουργεί ένα λογοτεχνικό είδος συναρμόζοντας το ιστορικό μυθιστόρημα με το ρεπορτάζ, θυμίζοντας αυτό που έκανε ο Τρούμαν Καπότε με το Εν ψυχρώ.

Το βιβλίο διηγείται την ιστορία της Ισπανίας από το 1939, μια εποχή σιωπής, ήττας, αβεβαιότητας: ήρωάς του -αντι-ήρωας- είναι ένας ακροδεξιός ιδεολόγος, συνιδρυτής της Φάλαγγας, με το ποιητικό όνομα Ραφαέλ Σάντσεθ Μάθας, ο οποίος, σαν από θαύμα, γλίτωσε την εκτέλεση στην οποία τον είχαν καταδικάσει οι εχθροί του. Η ιστορία της "Διάσωσης του στρατιώτη Μάθας" είναι στην πραγματικότητα μια απόπειρα διάσωσης της συλλογικής συνείδησης κάθε λαού που γνώρισε τον εμφύλιο σπαραγμό και τη δικτατορία, μια απόπειρα θεραπείας της λήθης.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Στο χωριό Μάλαγια Σταρογκράντοφκα, το οποίο βρίσκεται στην επονομαζόμενη γκρίζα ζώνη, είχαν απομείνει όλο κι όλο δύο άνθρωποι, ο σαραντάχρονος συνταξιούχος Σεργκέι Σεργκέγιτς και ο πρώην συμμαθητής του Πάσκα. Έχοντας διαμετρικά αντίθετες απόψεις για τη ζωή, είναι αναγκασμένοι να συμφιλιωθούν, παρά το γεγονός πως τον έναν τον επισκέπτονται Ουκρανοί στρατιωτικοί και τον άλλον αυτονομιστές. Με τον ερχομό της άνοιξης, το βασικό μέλημα του Σεργκέγιτς είναι να μεταφέρει τις έξι κυψέλες με τις μέλισσές του όσο πιο μακριά από τον πόλεμο γίνεται. Να τις πάει εκεί όπου δεν πυροβολούν, για να μην έχει το μέλι του γεύση πολέμου. Ενώ ετοιμάζεται για το ταξίδι, ο μελισσοκόμος δεν φαντάζεται ποιες δοκιμασίες περιμένουν τον ίδιο και τις μέλισσές του. Μετά από μία άτυχη στάση κοντά στο Ζαπορόζιε, αποφασίζει να πάει με τις μέλισσες στην Κριμαία, σε ένα Τάταρο, τον οποίο είχε γνωρίσει πριν από είκοσι χρόνια σε ένα συνέδριο μελισσοκόμων. Δεν φαντάζεται καν πως το καλοκαίρι που θα περάσει στην Κριμαία θα του μάθει να μην εμπιστεύεται όχι μόνο τους ανθρώπους, μα και τις ίδιες τις μέλισσές του. Το νέο μυθιστόρημα του Αντρέι Κούρκοφ συναρπάζει, προβληματίζει και συγκινεί.

ΒΑΣΚΟΙ: ΠΑΤΡΙΔΑ του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΑΡΑΜΠΟΥΡΟΥ

Η ιστορία δύο πάλαι ποτέ στενά συνδεδεµένων οικογενειών, που κατασπαράχθηκαν µέχρι θανάτου, είναι η καρδιά της Πατρίδας του Αραµπούρου, που ανατέµνει τα γεγονότα τριάντα χρόνων στη Χώρα των Βάσκων, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έως το 2011, όταν η εθνικιστική και αυτονοµιστική οργάνωση ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna) ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης.

Την ηµέρα που η ΕΤΑ καταθέτει τα όπλα, η Μπιττόρι πηγαίνει στο νεκροταφείο για να ανακοινώσει στον άντρα της πως αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και στο σπίτι τους, που εκείνη εγκατέλειψε µετά τον θάνατό του. Θα καταφέρει να συµβιώσει µε όσους την παρενοχλούσαν πριν και µετά τη δολοφονική επίθεση που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τη δική της και της οικογένειάς της; Θα καταφέρει να µάθει ποιος ήταν ο κουκουλοφόρος που µια βροχερή µέρα σκότωσε τον άντρα της, στον δρόµο για τη δουλειά του; Η παρουσία της Μπιττόρι θα διαταράξει την επιφανειακή ηρεµία του χωριού, κυρίως της γειτόνισσάς της, της Μίρεν, άλλοτε στενής φίλης της και µητέρας του Χόσε Μάρι, ενός φυλακισµένου τροµοκράτη και ύποπτου για τους χειρότερους φόβους της Μπιττόρι. Τι συνέβη ανάµεσα σ’ εκείνες τις δύο γυναίκες; Τι δηλητηρίασε τη ζωή των παιδιών και των συζύγων τους, τόσο δεµένων στο παρελθόν;

Με τις συγκαλυµµένες ρήξεις και τις ακλόνητες πεποιθήσεις της, µε τις πληγές και τις παλικαριές της, η παράφορη ιστορία της ζωής τους πριν και µετά το χάσµα που άνοιξε ο θάνατος του Τσάτο µάς µιλάει για το ανέφικτο της λήθης και για την ανάγκη της συγχώρεσης σε µια κοινωνία διαιρεµένη από τον πολιτικό φανατισµό.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

.

ΙΑΓΟΥΑΡΟΣ του  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΤΖΙΑ

Ιαγουάρος: σαρκοφάγο θηλαστικό, το οποίο, από πολιτισμούς της Νοτίου Αμερικής θεωρούταν μια άγρια θεότητα, εκπρόσωπος δυνάμεων του πολέμου, της πανουργίας, της καταστροφής και της ανθρώπινης θυσίας. Ο τίτλος του έργου –που μαζί με τη Μηχανή, τον Πυγμάχο και το Σοκάκι αποτελούν τις τέσσερις από τις επτά σχεδιαζόμενες νουβέλες με τις οποίες ο Αλέξανδρος Κοτζιάς θα σφράγιζε το συγγραφικό του έργο– αντανακλά σε μεγάλο βαθμό και το περιεχόμενό του. Η φιλονικία για την αφήγηση ενός επώδυνου παρελθόντος, η λειτουργία της τραυματικής μνήμης και η λεκτική/ψυχολογική βία είναι λίγοι από τους θεματικούς άξονες που κωδικοποιούνται στην ολιγοσέλιδη μα πολυπρισματική νουβέλα του Κοτζ

ΕΛΛΑΔΑ: ΟΡΘΟΚΩΣΤΑ του  ΘΑΝΑΣΗ ΒΑΛΤΙΝΟΥ

\Τον φέραν κυλώντας, με τις κλοτσιές, μέχρι τον Άγνωστο. Εκεί του έδωσαν μια και τον έριξαν από κάτω στης Μάρκαινας. Και τον γάζωσαν με μια ριπή. Και τον πέταξαν στο περιβόλι της Ομορφούλας. Τρεις μέρες είπαν, όποιος πάει να τον θάψει θα τον σκοτώσουν. Σηκωθήκαμε, κοιτάξαμε γύρω, δεν πήγαινε κανένας. Πήγα εγώ με τη Στέλλα, παιδευτήκαμε, τον βάλαμε σε μια σκάλα. Οι δυο μας. Και τον ανεβάσαμε στο σχολείο. Εκεί περίμεναν οι αδερφές του. Δεν θυμάμαι ποιοι άλλοι. Τον πήγαμε στο νεκροταφείο. Τους λέω, κάντε ό,τι θέλετε, εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω άλλο. Ό,τι θέλετε κάνετε. Και σηκώθηκα έφυγα. Σκάψανε έναν λάκκο και τον χώσανε μέσα. Σαν σκυλί

ΛΙΒΑΝΟΣ: Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ  ΤΟΙΧΟΣ του  Σορζ Σαλαντόν

Με παρατηρούσε. Έψαχνε κάτι σ' εμένα. Σοβάρεψε.

"Συνάντησες το θάνατο, αλλά δεν σκότωσες", μουρμούρισε ο γέρος.

Πιστεύω πως ανακουφίστηκε. Άναψε τσιγάρο, κάθισε στις φτέρνες. Ύστερα σώπασε, κοιτάζοντας το εύθραυστο φως έξω.

Και δεν τόλμησα να του πω ότι έκανε λάθος.

"Η ιδέα του Σαμ ήταν ωραία και τρελή: να ανεβάσει την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ στη Βηρυτό. Να κλέψει δυο ώρες απ' τον πόλεμο, παίρνοντας από κάθε στρατόπεδο ένα γιο ή μια κόρη για να τους κάνει ηθοποιούς. Ύστερα να συγκεντρώσει αυτούς τους εχθρούς πάνω σε μια πρόχειρη σκηνή, κάτι ανάμεσα σε κατεστραμμένη αυλή και ρημαγμένο κήπο.

Ο Σαμουήλ ήταν Έλληνας. Και Εβραίος. Αδερφός μου κατά κάποιον τρόπο. Μια μέρα μου ζήτησε να πάρω μέρος σ' αυτή την ποιητική ανακωχή. Μ' έβαλε να το υποσχεθώ, εμένα, ένα θεατράνθρωπο της πλάκας. Και του είπα ναι. Πήγα στη Βηρυτό, στις 10 Φεβρουαρίου 1982, με το χέρι απλωμένο στην ειρήνη. Πριν ο πόλεμος μου απλώσει βάναυσα το δικό του..."

Σορζ Σαλαντόν